Logboek

De GG kwalificatiewedstrijd in Beneden-Leeuwen viel vandaag voor ons een beetje in het water. Niet alleen kwam de regen met bakken uit de hemel, ook bleek er in de puntentelling van de vorige wedstrijd iets fout te zijn gegaan, waardoor Marre en ik alsnog geen GG1 diploma kregen. We bleken precies één puntje tekort te komen ...

Het diploma vandaag dan maar halen zat er niet in. Marre vond het niets in die blubberzooi (bah, vies, yuk), het volgwerk leek nergens naar, ze weigerde te gaan zitten, laat staan te gaan liggen (geef haar eens ongelijk) en bij het apport over hindernis had ze heel andere ideeën. Dat we toch niet laatste werden, dankten we aan het feit dat enkele andere honden een nog grotere hekel aan regen leken te hebben.

Mickie deed het helemaal niet gek. Al maakte ze een potje van het vreemd apport over hindernis. Als apport werd dit keer een samengerolde bal afzetlint gebruikt en Mickie vond dat je die heel leuk dood kon schudden. Na de nodige extra commando's wilde ze hem dan toch wel bij me brengen maar liet het ding vervolgens vlak voor de hindernis vallen ... de 'oeps' blik daarna in haar ogen was erg aandoenlijk, zo'n sneu snuitje .

Het wordt hoog tijd dat we weer gaan trainen, maar ja ... da's een beetje lastig als de wedstrijden steeds op de trainingsdagen vallen

Rose...

Na Marres nestje volgde de hormonale kaalslag, letterlijk. Alle ondervacht is verdwenen en van de bovenvacht is ook niet veel meer over. Marres vacht schijnt helemaal rose door.

Ik had al voorzien dat dat zou gebeuren en ook dat het op wedstrijddagen in maart vreselijk koud kan zijn. Marre was zondag erg blij met mijn voorzorgsmaatregelen.

Vandaag de eerste GG-wedstrijd van het seizoen. De wedstrijdregels zijn veranderd: vorig jaar was het nog zo dat je in 2 wedstrijden kon promoveren naar de volgende klasse, als je maar genoeg punten had verdiend. Zo heeft Marre haar GGB diploma gehaald. Dit jaar zijn de wedstrijden gelijk gesteld met examens en kun je dus in een wedstrijd je diploma halen. Dat wist ik allemaal niet omdat ik in die tijd met andere dingen bezig was. Door de KK2 cursus, loopsheden en het nest hebben de doggies en ik zo'n half jaar geen GG-training meer gehad. Ik had dus niet zulke hoge verwachtingen toen ik Mickie inschreef voor GG3 en Marre voor GG1.

Maar toch... Marre deed het helemaal niet onaardig, best wel goed ... eigenlijk!
En zo kon het dus gebeuren dat ze vandaag ineens een GG1-diploma heeft gehaald, terwijl ik daar absoluut niet op gerekend had Oh ja, en nog eens de 4e plaats ook!

Mickie was ook nog niet roestig geworden, hoewel ... ze misrekende zich toen ze met een apporteerblok in haar bek terug over de hindernis wilde springen en knalde er vol tegenaan . De schrik was groter dan de pijn en ze had gelukkig niks. Ondanks de 0 voor dat onderdeel, toch de 3e plaats gehaald.

Een stormachtige dag, maar gelukkig wel zon in plaats van regen. Prima dagje voor een wedstrijd apporteersport. Gezellig om iedereen weer te zien en heel leuk dat de C-groep groter is geworden: 10 inschrijvers maar liefst.

Vanwege Marre's nest hebben we een poosje niet getraind: Marre 3 maanden en Mickie 1 maand. Ondanks dat, hebben de dames geweldig gewerkt Marre zat zó dichtbij een B-diploma ... Bottleneck was het markeerapport. De aankomst bij de proef was nogal rommelig en Marre werd daar wat stresserig van, omdat we als eersten moesten starten, kon ik haar daar niet meer uithalen. In plaats van rechtstreeks naar de valplaats te lopen, ging ze eerst even checken of de omgeving wel veilig was voor ze de dummy apporteerde. Niettemin een heel mooi A-diploma en de volgende keer gaan we die B zeker halen!

Mickie had heel vorig jaar geen C-diploma gelopen (goed dat je in de apporteersport niet kunt degraderen ) maar heeft vandaag laten zien dat ze het nog prima kan. Niet alleen een prachtig C-diploma maar zelfs ook de eerste plaats dankzij haar leeftijd. Er waren namelijk 3 deelnemers met 103 punten en in geval van gelijke uitslag, wint de jongste hond, Mickie dus. De lady's liggen nu van hun welverdiende rust te genieten

Heerlijk om weer aan het werk te zijn

Marre is misschien drachtig en we zien al verschil in haar gedrag. Althans, wij dénken dat te zien omdat we er zo op hopen natuurlijk. Ik analyseerde Marres gedrag nog een keer diep nadenkend toen een collega-hondenbaas daar vanmorgen naar vroeg: "Nou, ze straalt een soort innerlijke rust uit, is duidelijk veel kalmer en bedaarder geworden, laat zich niet meer opjutten en kan uren bedachtzaam voor zich uit starend in haar mand liggen".
"Goh," zei de collega-hondenbaas, "mijn hond was alleen maar heel sloom na haar loopsheid."
... ja, zo zou je het óók kunnen omschrijven natuurlijk ...