Gisteren bij de grote uitlaatronde had Meiske een muis gevonden. Ze liep er trots mee rond te paraderen, en omdat hij er vers uitzag, liet ik haar maar begaan. Goed voor d'r buitdrift dacht ik. Toen we huiswaarts keerden liet ze de muis achter, iets waar ik geen enkel bezwaar tegen had. Ik wist toen nog niet dat we hem nog terug zouden zien ...

Vandaag liepen we hetzelfde stuk en op een gegeven moment raakte Marre ver achterop. Toen ik haar riep, bleef ze met een bezorgd gezicht ergens bij staan kijken, alsof we daar iets belangrijks waren vergeten waar zij nu bij waakte. Marre is nogal snel bezorgd over van-alles-en-nog-wat, maar ik wist op dat moment dat haar bezorgdheid de muis van gisteren gold. Ze had zich duidelijk over hem ontfermd.

Ik riep nog een keer en zag haar toen in tweestrijd belanden. Marre kan van een mug een olifant maken en deze mug had blijkbaar mammoet-proporties: "wat te doen, wat te doen?" zag je haar bijna handenwringend denken. Mooi is die lichaamstaal ... geamuseerd sloeg ik haar gade en zag zo dat ze gedecideerd een besluit nam: de muis moest mee! Ze pakte hem voorzichtig op, kwam aarzelend naar me toe en legde hem behoedzaam voor mijn voeten.

Het werd onmiddelijk duidelijk dat een volle dag in de hete zon nou niet echt bevorderlijk was geweest voor de staat van het beestje . Ik had weinig trek om dat mee naar huis te krijgen, dus werd Muis met een sierlijke boog over de sloot gemikt. Aan Marre's geschokte gezicht zag ik dat ik doorlopen wel op mijn buik kon schrijven. Ze plonsde onverwijld het water in om Muis te gaan halen, en weer legde ze hem voor me neer alsof het een zeer kostbaar en kwetsbaar kleinood was. Agosh ...

Toch moest ik van dat vieze stinkding af, dus met een schijn-gooi-beweging liet ik de honden de ene kant op stuiven, terwijl ik Muis stiekem de andere kant op slingerde, nogmaals over de sloot daar waren we mooi vanaf!
Maar Marre is ook een vasthoudend typje ...

Mickie en ik waren al 100 meter verder toen ze nog steeds met Meiske aan het zoeken was. Na 200 meter kwamen Marre en Meiske ons achterna, maar toen Meiske even later arriveerde, was Marre weer teruggegaan om de zoektocht naar háár Muis voort te zetten. Pas toen we na 300 meter een zijweg insloegen en uit zicht raakten, gaf ze het op en kwam ons achterna. Zwaar verongelijkt en zonder Muis.

Als het aan Marre ligt, komt er vanavond een oproep in "Opsporing verzocht" en ik wéét gewoon dat ze morgen opnieuw gaat zoeken.

Ik voel me bíjna schuldig ...