Het gebeurt eigenlijk nooit dat we hier een balletje kwijtraken. Meestal zoeken ze door tot ze het hebben gevonden, maakt niet uit hoe lang dat duurt. Een poosje geleden leek het er echter op dat we er toch eentje hadden verspeeld ...

Het balletje kwam terecht in een waterplant middenin een sloot met nog veel meer van die waterplanten. Eigenlijk was er van water bijna niets meer te zien. Marre ging hem dapper halen, al klunend over de dikke massa groen, het had meer weg van lopen dan van zwemmen. In haar enthousiasme zette ze haar poten echter ook op de bewuste plant en die verdween, mét balletje, geheel onder water en kwam niet meer boven. De plant weigerde zijn buit los te laten en Mickie en Marre hebben een dik uur vergeefs de omgeving van de valplaats afgespeurd, ze snapten er niks van! Ik moest een paar hooglijk verontwaardigde dames mee naar huis nemen.
Zonder bal vertrekken, dan kán toch niet!

Nog dagen daarna hebben ze de valplaats met een schuin oog in de gaten gehouden, maar helaas ...
Gisteren kwamen we weer langs de Plek des Onheils en eindelijk had die criminele plant zijn buit prijsgegeven. Triomfantelijk heeft Marre hem uit de sloot gevist en intens tevreden mee naar huis genomen.

Kunnen we het gelukkig blijven zeggen: álle ballen worden hier teruggevonden!