De ronde van vanmorgen voerde langs de kinderboerderij en daar komen van die leuke en erg interessante geluiden vandaan. Meestal komen de groinken, loeien, piepjes en kwaakjes van rechts maar vandaag kwam zo'n geluidje ineens van de andere kant ... uit de struiken! Op hetzelfde moment zie ik een zwart-witte flits voorbij komen, direkt gevolgd door een luid gekakel... het was duidelijk: er was een kip ontsnapt en Marre had hem te pakken. Nu ken ik mijn hondje alleen als erg voorzichtigheid en ietwat timide, dus deze flitsende actie verbaasde me een beetje.

Ik dook ook de struiken maar in want kinderboerderijkippetjes zijn geen trainingsmateriaal en dienen met rust te worden gelaten. Het beestje leefde nog, getuige het protestgekrijs. Marre had hem in haar bek tegen de grond gewerkt en was met haar hele wezen op het kippetje gefixeerd. Ondanks de situatie een mooi gezicht: 100% concentratie en alle spieren strak aangespannen, klaar om een uitval te doen als veermans ervandoor wilde gaan, je zag de adrenaline gewoon door haar lijf heen gieren.

Marre was zich totaal niet meer bewust van haar omgeving, zag of hoorde niets meer, ook mijn 'los' niet. Toen ik haar vastpakte om dan zelf het beestje maar te bevrijden, schrok ze van de aanraking, alsof ze wakker werd uit een diepe trance. Ze liet op commando los en Kippie rende luid protesterend weg. Marre was helemaal beduusd en keek verwilderd in het rond. "Wat is er gebeurd? Wat was dat?!" zag je haar bijna paniekerig denken, ze was echt even de weg kwijt.
Haar jagersinstinct had blijkbaar volledig bezit van haar genomen en die overgang, dat moest ze even verwerken ... onze Jeckyll & Hyde!