De KNJV proef in Lage Zwaluwe stond vandaag op het programma. Prachtig hondenwerk gezien en ook prutswerk. Marre viel eigenlijk buiten beide categorieën, zij leverde namelijk helemáál geen werk . We gingen naar huis met een 10 voor het blijven liggen en een 8 voor het volgen, méér punten haalden we niet.

Net als vorige week in Beesd, sloeg ze dicht en toonde ze totaal geen enthousiasme meer. Met een gedrukte houding ging ze weliswaar keurig naar de apporten toe (markeren, kort apport, verloren zoeken), maar oppakken ... ho maar. Bij het apport uit water was het geweerschot de druppel; ze ging ervandoor! Ik besloot het apport over water over te slaan en te proberen haar wat vrijer te krijgen door te gaan wandelen en wat eenvoudige oefeningetjes te doen, zodat ik haar flink kon belonen en het vertrouwen hopelijk terug kwam. Het werkte wel, op de parkeerplaats heeft ze met plezier een paar apportjes gedaan. Maar terwijl we terug naar de groep liepen zakte haar staart alweer ...

Er is niets mooier dan een hond die met zichtbaar enthousiasme met zijn baas samenwerkt. Ik verwachtte natuurlijk niet dat ik in een week tijd de spoken voor haar kon verjagen, maar Marre zo ongelukkig te zien ging me echt aan het hart! Je zou er bijna de neiging van krijgen om er maar mee te stoppen. Bijna ...
(Echt niet! Doorwerken met die hap ... hier komen we ook wel doorheen)