Gisteren deden Mickie en Marre mee aan de diplomadag apporteersport in Sluiskil. Marre heeft de laatste tijd best veel vooruitgang geboekt, al kwam dat vandaag niet zo duidelijk naar voren. Het was erop of eronder voor haar, een tussenweg was er niet: ofwel deed ze het perfect, ofwel bakte ze er niets van. "Je doet het goed of je doet het helemaal niet!" leek ze te denken . Het resulteerde in 3 tienen en 5 nullen.

De afgelopen weken had ik er af en toe een hard hoofd in of Marre het ooit zou leren. Vandaag echter kreeg ik bij veel oefeningen een déjà-vu; flashbacks naar 2,5 jaar geleden toen ik op dezelfde plaats met Mickie onze allereerste wedstrijd liep. Mickie was toen 2 jaar, bang voor het schot, erg onzeker en stond de dummy voor in plaats van hem op te halen . Anderhalf jaar later haalde ze (toevallig ook op dezelfde plaats) haar C-diploma!
Marre is nu bijna 1,5 jaar oud, net zo onzeker, niet meer bang van het schot, en kan dummy's nog beter voorstaan dan Mickie indertijd. Ik betrapte mezelf er ineens op dat ik met een grote grijns op mijn gezicht stond te kijken naar de fouten die mijn kleine, grote meid maakte, met het volste vertrouwen dat we er wel zullen komen!

Op de puntenlijst van Mickie viel niets aan te merken, ze haalde een prachtig C-diploma en de eerste plaats.

Wat heb ik toch een wereldhonden! En wat is het ontzettend leuk om zo met ze bezig te zijn!