Marre heeft een duif geapporteerd! We vonden er een tijdens het uitlaten: een mooi exemplaar dat prachtig strak in zijn veren stak, maar wel zijn staart miste en ook behoorlijk dood was. Zo'n buitenkansje laten we niet liggen natuurlijk.

Mickie mocht hem eerst een paar keer apporteren om Marre een beetje jaloers te maken. Dat bleek prima te werken want na wat aarzeling pakte Marre hem netjes op en kwam hem bij me brengen. Ze wierp hem voor mijn voeten en tufte vervolgens een hoop veertjes uit. Natuurlijk bouwden we even een enthousiast feestje en daarna herhaalde ze het kunstje met blijdschap nog een keer.

Ik vond het toen wel genoeg en legde de duif onder een struik om onze wandeling te hervatten. Maar Marre was helemaal niet van plan om haar nieuwe speeltje zomaar achter te laten. Even later liep ze weer naast me met het dooie duiffie in haar bek, tufte het ding trots voor mijn voeten en werkte weer wat veertjes tussen haar tanden uit. Nog maar een keer blij aanpakken dan en hem wat verder weg mikken. Nou, dát was een leuk spelletje! Ik heb Marre echt even bij me moeten houden, anders zou ze het beest het liefst mee naar huis hebben genomen ...

Komt wel goed met die veerwildtraining!