Ken je dat? Dat het gras bij de buurvrouw altijd groener lijkt te zijn?
Hier gaat dat ongeveer zo: Meiske en Toet krijgen ieder een bot. Daar gaan ze fanatiek aan liggen kluiven, maar wel met een schuin en uiterst alert oog naar de ander. Dat bot zou immers eens lekkerder kunnen zijn, en ja, stél dat ze het ding onbeheerd achterlaten, je weet maar nooit!

Na een half uurtje loeren en halfslachtige pogingen het andere bot bij de eigen collectie te voegen, ben ik het meestal beu. Zuchtend ruil ik de botjes dan om. Kennelijk klopt dat groener-gras-idee, want daarna liggen ze steevast allebei volkómen tevreden te kluiven, zonder de ander nog een blik waardig te keuren ...